Yalnız ödevlerim için kaygılandığım,
Sınavdan 60 alınca ağladığım,
Yatağım bozulduğunda sinirlendiğim,
Bir kaç şekerle mutlu olduğum,
Sadece bayram geceleri uyuyamadığım,
Dedemin kestiği koça hüzünlendiğim,
Şimdi yaptıklarının yarısını bile yapamadığım annemi;
"ben anne olsam böyle yapmazdım" diye eleştirdiğim,
Babamın anlattığı siyah-beyaz fare hikayesini,
sıradan bir masal gibi dinlediğim,
En büyük günahlarımın; anneme öf demek
ve yemeğe besmelesiz başlamak olduğunu düşündüğüm,
Ve bu günlerin çok daha kolay olacağını sandığım o günler..
gelmez mi geri?
