14.12.2007

Hayat!

Bir otobüs dolusu insan!

Hepsi aynı yöne gidiyor.

Fakat,

Bakışlar farklı, duruşlar farklı, düşünceler farklı...

Karşımdaki bebekle, yaşlı amcanın göz renkleri aynı.

Peki ya o gözlerin söyledikleri...

Ceketinin üzerinden bir atkıyla sıkıca sarılmış bebek.

Atkının kenarı ağzına değdikçe onu emmeye çalışıyor.

Bütün derdi bu.

Peki yaşlı amca?

O ne hüzünlü bakışlar.. ne yorgun.. ne durgun...

"Benim sonuna geldiğim yolun henüz başındasın bebek!"

"Bir bilsen ne zor hayat, bir bilsen..." der gibi bakıyor yanındaki bebeğe.

Hemen yanında paraları toplayan muavin..

Kaşları tamamen dökülmüş, saçların yarısı dökülmüş.

Belli ki kemoterapi görüyor.

Onun için var mı sağlıktan daha değerlisi?

Elindeki poşetleri taşıyamayan süslü hatunun aldıklarından ona ne.

Bir genç kız ayakta bekliyor, bir yandan bebeğe bakıyor imrenen bakışlarla.

Belki de anne olacağı zamanı düşlüyor.

Arka tarafta genç delikanlılar kahkahalarıyla otobüsü inletiyor.

Ne gam.. ne keder.. dünya onların sanki...

Yanımdaki tombul teyze, gençlerden oturacak yer bulamamış.

Poşetlerini almış sol yanına düşmemek için uğraşıyor.

"Yazık!" diye söyleniyor sessizce.

Saçlarını turuncuya boyamış bir genç kız, yeni kuaförden çıkmış belli.

Göz ucuyla camdaki yansımasında kendini izliyor hayran hayran.

Nasıl göründüğünden daha önemli ne olabilir?

4-5 yaşında bir çocuk, annesini kaldırıp kendi oturmak için sızlanıyor.

Ona nasıl yer olmaz.. ne demek 'büyükler ayaktayken küçükler oturmaz?'

Kimi ilaç saatinin,

Kimi namaz vaktinin,

Kimi akşam pişireceği yemeğin,

Kimi elektrik faturasının,

Kimi sınavlarının,

Kimi sevdalarının derdinde,

Bir otobüs dolusu insan!


Görünüşte aynı yöne giden, fakat her biri kendi yönünü kendi belirleyen

Bir otobüs dolusu insan!


Tıpkı koca arzdakiler gibi.

2 yorum:

Ali Kahya dedi ki...

özellikle büyük şehirlerde insanların meşgaleleri ve sıkıntıları çok fazla. ve kimse kimseyle ilgilenmiyor. herkes kendinin derdinde. otobüslerde, tramvaylarda, metrolarda milyonlarca insan bir taraftan başka tarafa hareket ederlerken ben de bazen dalıp bu insanların ne yaptıklarını merak ederim, tek tek yüzlerini inceleyip ifadelerini okumaya çalışırım. gerçekten değişik bir duygu o.

Ebrûlî dedi ki...

Meşakkatli ve de hususen hanımlar için pek uygun olmadığı için mecbur kaldığım zamanlar otobüse binerim. Buna rağmen otobüs yolculuklarını severim, insanları gözlemleme imkanı oluyor, her biri ayrı bir alem olan insanları...

Yorumunuz için teşekkür ederim Ali bey.