Sanatkar Böcekler

Hiç, bir böceği özlediğiniz oldu mu?

Ben galiba ipek böceklerimi özledim. Ortaokulda beslediğim sevimli tırtılları..

Onlarla ilk tanıştığımda, tiksinti ile karışık bir ilgi duydum. Sonra onları arkadaşımdan satın aldım. Genişce bir kutuya yuvalarını hazırladım. Altını dut yapraklarıyla döşedim. Başka şeylerle de besleniyorlarmış aslında, ben eksik bilgilerimle oların sadece taze dut yaprağı yediklerini zannediyordum. Evimizin civarında fazla dut ağacı olmadığı için, okula gidip gelirken, askeriyenin bahçesinden aşırıyordum genelde. Veya, kuzenime rica minnet bulduruyordum bir yerlerden. Tabi rüşvet karşılığında :)

Şehirler arası yolculuğa çıktığımızda, bagajın düzeni ipek böceklerime göre yapılıyordu. En emniyetli yer onlara ayrılıyordu. Onları dakikalarca izlerdim. Estetik hareketlerle yaprak yiyişlerini, kabuk değiştirmelerini, sonunda kendilerini kozaya hapsedişlerini, kelebek olup geri dönüşlerini, sonra sayısız yumurtalarını...

Farkında olmadan tefekkür edermişim aslında. "...zehirli bir sineğin eliyle şifalı en tatlı balı bize yedirmek; hem, en güzel ve yumuşak bir libası elsiz bir böceğin eliyle bize giydirmek; hem, rahmetin büyük bir hazinesini küçük bir çekirdek halinde bizim için saklamak, ne kadar cemil bir kerem, ne kadar latif bir rahmet eseri olduğu bedahaten anlaşılır." satırlarını her okuduğumda bunu daha iyi anlıyorum.

Şimdi bahçemde kocaman, taze yapraklarla dolu bir dut ağacı var. Fakat artık ipek böceklerim yok...