mim

Ceylin'e cevaplarım:

* İçerlediğimiz bir hadise (intikam almışsanız bunu da yazabilirsiniz):

* İlk okula erken başladığım için ablamla aynı sınıfta okudum. Bir 23 nisan öncesi, özel kıyafet dedikleri bir etkinlik grubuna ablamla birlikte katıldık. İkimiz de pek hevesliydik. 23 nisana az bir vakit kala, katıldığımız etkinliğe bu yıl kız öğrencilerin dahil edilmeyeceğini öğrendik. Hayallerimiz yıkılmıştı. Ben parlak(!) bir fikirle ablamı teselli ettim. "Biz de bandoya katılırız, hem o daha havalı" diyerek. Hemen gittik öğretmenimizin yanına. Bando takımında bir kişilik yer vardı. Benim çelimsiz halimi gören öğretmenim, sen trompeti taşıyamazsın diyerek ablamı takıma aldı. Beni takıma almayan öğretmenime ve beni çatlata çatlata trompet çalan ablama fena halde içerledim. Hala imrenerek izlerim trompet çalan kız çocuklarını.

* En komik anılarımızdan biri:

* Ben trajikomik bir anımı yazmak istiyorum. Başörtümden çıkan iğneleri alelacele bulduğum yerlere saplamak gibi tehlikeli bir alışkanlığım var. Bu alışkanlığım şimdilerde azalsa da geçti diyemem. Yine bir gün acele ile başörtümden çıkardığım toplu iğneleri askıdaki gri renkte bir kumaşa sapladığımı hayal meyal hatırlıyorum. Bu kumaşın kayınpederimin pantolonu olduğunu öğrenmem uzun sürmedi tabi. Her ne kadar mahcubiyet olsa da, kayınpederimin yüzündeki mütebessim ifade ile benden intikam alacağını söylediği anı hatırladığımda hala gülüyorum :) Şimdi kayınpederimin blogu olsa da mimlesem, içerlediği hadiseye büyük ihtimalle bunu yazar. :)

* Büyüklerimizden biriyle yaşadığımız güzel bir hatıra:

* Rahmetli anneannemlerin o sene yaz mevsiminde kaldıkları yaylaya 15 günlük bir tatil için gitmiştik. Çocukluğumun pek çok güzel hatırası sığdı bu 15 güne. Çocukla çocuk olabilirdi anneannem. Normalde bir çocuğa yaptıramayacağınız bir çok işi nasıl yaparsa keyifli hala getirir ve hiç itiraz etmeden yapmamızı sağlardı. Yine bir gün dağ bayır gezmeye çıktık yaylada. Çam ormanlarına pikniğe gidiyoruz hoplaya zıplaya. Fakat pikniği hak etmeliydik. Kışa hazırlık yapmak için kozalak toplayacaktık bir grup torun asker ve kumandan anneanne eşliğinde. Kendine güvenen, ağaca tırmanıp topladıklarını aşağıya atıyor, yerdekiler de poşetlere dolduruyordu. Poşetleri doldurduk ve dönüş yoluna koyulduk. Zorlu bir yamaç vardı geçmemiz gereken. Anneannem elimizi tutuyor ki düşmeyelim. Tabii bizden önce ayağı kaydı tontonumun ve ipi kopmuş tesbih taneleri gibi aşağıya yuvarladık. Hayatımın en keyifli düşüşüydü. Olan sadece kozalaklara oldu.

***

Sıra geldi devir teslim törenine.

İlk olarak; en blogsuz blogcu Mehmet abiyi mimliyorum. Beni kırmayacağına eminim. Blogumu size kiralayabilirim Mehmet abi. ;) Veya, benim alan seninkinden geniş diyorsanız yorum penceresine de yazabilirsiniz.

Ayrıca; Siyah Zambak, Emircan, Aşk-ı Beka mimlendiniz.